Μα γιατί ο Αγιος Βασίλης τα καλύτερα
δώρα τα κάνει στα παιδάκια που “χουν πλούσιους γονείς; Συγκλονιστικά
είναι και φέτος τα στοιχεία της ετήσιας έκθεσης της UNISEF. Εκατοντάδες
χιλιάδες παιδιά γεννιούνται με μια μπάλα κανονιού δεμένη στα πόδια…
Εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά σε όλο τον
κόσμο χάνουν την παιδικότητά τους εξαιτίας της φτώχειας και της ένδειας
και γίνονται ευάλωτα στην εκμετάλλευση, την κακοποίηση, τις διακρίσεις
και τον στιγματισμό. Το ένα στα τρία παιδιά στον αναπτυσσόμενο κόσμο
είναι καχεκτικό (σχεδόν 200 εκατομμύρια παιδιά) και πάνω από 500
εκατομμύρια παιδιά στις αναπτυσσόμενες χώρες αγωνίζονται να επιβιώσουν
με λιγότερο από ένα δολάριο την ημέρα.
Αυτά είναι μόνο μερικά «στιγμιότυπα» από
το παζλ των «χρόνων της χαμένης αθωότητας», σε μια κοινωνία που για τα
πιο αδύναμα μέλη της «λειτουργεί» ως «βιομηχανία» παραγκωνισμένων
ανθρώπων που πριν ακόμη κοπεί η κορδέλα των.....
εγκαινίων της παιδικής τους
ηλικίας ζωντανεύουν της «γης τους κολασμένους» των παραμυθιών του
Αντερσεν, του Ντίκενς, του Ουγκό, του Μαλό…
Τερατώδεις αριθμοί, μακρινοί και
δραματικοί, τόσο όσο να λειτουργούν σαν εικόνες εξωπραγματικές, δηλαδή
καθησυχαστικές, άρα απο-ενοχοποιητικές.
Μοιάζει, αλήθεια, ο 21ος αιώνας, με τον
οποίο αναδύεται η νέα χιλιετία, με τον 16ο αιώνα, έτσι όπως τον αναλύουν
τα σχολικά βιβλία και εύστοχα τον περιγράφει με δύο λέξεις ο Φερνάν
Μπροντέλ: «Οι δύο δέκατοι έκτοι αιώνες», ο χρυσός αιώνας του αμύθητου
πλούτου που έφτανε «καραβιές» στην Ευρώπη από τις «ανακαλύψεις των νέων
χωρών» και ο «πέτρινος» αιώνας της φτώχειας που γέμιζε το φωτεινό Παρίσι
με 20.000 ζητιάνους το «σωτήριον έτος» 1587!
Και στην Ελλάδα μας; Α, όλα κι όλα.… Δεν
μπορεί τώρα λίγες χιλιάδες σύγχρονοι Ολιβερ Τουίστ των δρόμων και των
φαναριών τους -οι περισσότεροι «εισαγόμενοι», όπως υποστήριξε πριν από
μερικά χρόνια κάποιος υφυπουργός της Παιδείας- να αμαυρώσουν την εικόνα…
Δεν μπορεί κάποιοι μαθητές που
λιποθυμούν εν έτει 2012 στα σχολεία από ασιτία να χαλάσουν τη διακήρυξη
του υπουργείου Παιδείας που έχει οδηγό του το σύνθημα «πρώτα ο μαθητής»…
Δεν μπορεί 1,5 εκατ. άνεργοι και απεγνωσμένοι να ταράξουν τον ύπνο της
τρόικας που ιδρώνει τη φανέλα για να σώσει τη χώρα…
Κι αν ακόμη περίπου 75 χιλιάδες ανήλικοι
-σύμφωνα με τα στοιχεία πρόσφατης έρευνας- «ναρκοθετούν» τα χρόνια της
αθωότητάς τους στις φάμπρικες της «αδήλωτης» εργασίας, ε, επιτέλους, ας
γίνει γνωστό ότι υπάρχουν και νόμοι που το απαγορεύουν…
Και αφού οι νόμοι απαγορεύουν την
παιδική εργασία, καλά κάνει και η Στατιστική μας Υπηρεσία που αποφεύγει
να καταγράψει κάτι που απαγορεύεται να φαίνεται…
Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά…
Στο κάτω κάτω της γραφής ακόμη κι αν όλα τα παραπάνω ισχύουν, η χώρα μας
βρίσκεται ψηλά στην κλίμακα της φιλανθρωπίας… Ισως και γι’’ αυτό το
ελληνικό τμήμα της UNISEF βρίσκεται, σχεδόν κάθε χρόνο, στις πρώτες
θέσεις από πλευράς εσόδων στην Ευρώπη.
Να σου πάλι μπροστά μας η ευημερία των
αριθμών… Το λογιστικό πρόσωπο της φιλανθρωπίας προσπαθεί να ξεγελάσει
την πείνα του τέρατος… Η φιλανθρωπία στην επαιτεία που μαλακώνει την
καρδιά, αλλά δεν εξαλείφει τη ζητιανιά. Παρέλαση «στιγμιοτύπων» πόνου,
έγχρωμα και θεαματικά, επιδιώκουν να προβάλλουν, στο «γόνιμο» έδαφος των
Χριστουγέννων, τον Αγιο Βασίλη της υποκρισίας για να κρύψουν τον Ηρώδη
του κέρδους.
Έναν Αγιο Βασίλη με λαμπρά κουρέλια και
ακίνδυνο, που πιστώνεται κάθε φορά να «είναι εντάξει», τις «άγιες μέρες»
του Δεκεμβρίου, για να μπορεί να καλύπτει όλο τον υπόλοιπο χρόνο τους
πραγματικούς υπεύθυνους για τους εκατομμύρια φτωχούς, άνεργους,
άστεγους…
Μάλιστα στις από άμβωνος ικεσίες έχουν
προστεθεί οι φαρισαϊκές παραινέσεις τού «όλοι μαζί» όσων κανοναρχούν τον
χορό του «καπιταλισμού της συμπόνιας». Την ίδια ώρα που δοξολογούν την
κατεδάφιση του «σπάταλου» κοινωνικού κράτους, την ίδια στιγμή που
θυμιατίζουν τον «κοινωνικό κανιβαλισμό», παραδίδουν μαθήματα
φιλανθρωπίας και εθελοντισμού!
Το δέντρο της ελεημοσύνης που προσπαθεί
να αναπλάσει τη βιτρίνα του γέρικου σώματος της κοινωνίας των ανισοτήτων
και να κρύψει το δάσος της εκμετάλλευσης. Καλοσύνη των «κερμάτων»,
δημόσια εκτεθειμένη, σε έγχρωμα σόου και δελτία ειδήσεων, πασχίζει να
μεταθέσει τις ευθύνες για το εγγενές χαρακτηριστικό του καπιταλισμού, τη
φτώχεια, προβάλλοντάς τη σαν ατομική ευθύνη και όχι σαν προϊόν της πιο
απάνθρωπης εκμετάλλευσης.
Με τα μάτια μόνιμα στραμμένα στους
φτωχούς και τους ακάλεστους αυτού του κόσμου αξίζει να θυμάται κανείς
αυτές τις μέρες και πάντα τα τραχιά λόγια των Αντόρνο – Χορκχάιμερ που
ταιριάζουν σε όσους πιστεύουν στην αλλαγή της κοινωνίας και στην
ανθρώπινη ελευθερία.
«Εμείς οι εχθροί της φιλανθρωπίας δεν
θέλουμε να ταυτίσουμε τον άνθρωπο με τη δυστυχία, που η ύπαρξή της είναι
αίσχος για μας. Πολύ ευαίσθητοι στην αδυναμία μας δεν θα παραδεχθούμε
ποτέ ότι ο άνθρωπος μπορεί να είναι αντικείμενο ελέους».
*O Xρήστος Κάτσικας συνεργάζεται απο σήμερα με την «Εφημερίδα των Συντακτών»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου